Psychoterapia młodzieży

Istniejący obecnie, rozproszony system pomocy okazuje bezradny wobec potrzeb terapeutycznych pacjentów z zaburzeniami osobowości.

Są to często osoby, które mimo długiej historii leczenia, psychoterapii i zmiany leków nie uzyskiwały trwałej poprawy funkcjonowania. Otrzymują oni pomoc doraźną w trakcie hospitalizacji, będących efektem nagłych kryzysów i załamania. Po wyjściu z oddziału zalecenie psychoterapii, pozostaje często martwym zapisem w karcie wypisu, którego te osoby nie są w stanie zrealizować.

Są też w tej grupie osoby młode, których ekstremalny bądź całkowicie wycofany tryb życia, doprowadza często na skraj wytrzymałości psychicznej. Nie widzą one problemu w sobie i same nie są w stanie zwrócić się po pomoc. To rodzina czasem desperacko chwyta się różnych doraźnych rozwiązań. Czasem też zostaje z problemem sama, doświadczając silnego niepokoju, poczucia winy i bezradności.

Proponujemy tego typu osobom spójny system pomocy, który stwarzając określone warunki, uwzględniające specyfikę ich trudności, umożliwi im większą szansę na utrzymanie się procesie terapii i pozwoli na stopniowe zmiany struktur wewnętrznych i stylu funkcjonowania społecznego.

Z terapii w naszym ambulatorium może korzystać młodzież i osoby dorosłe:

• z podejrzeniem lub postawioną już diagnozą zaburzeń osobowości
• nie radzące sobie ze swoimi emocjami i problemami, doświadczające częstej intensywnej zmienności skrajnych uczuć, przeżywające silne napięcie domagające się rozładowania w działaniu
• doświadczające częstych, intensywnych wybuchów złości, chronicznego rozdrażnienia, krótkotrwałych stanów paranoidalnych w sytuacjach stresowych
• wykazujące impulsywność w kilku obszarach:
  • wydawaniu pieniędzy,
  • seksie,
  • prowadzeniu samochodu,
  • objadaniu się,
  • nadużywaniu substancji psychoaktywnych
• przeżywające świat w biało-czarnych barwach (dobry-zły, wróg-przyjaciel), mające trudności z przeżywaniem ambiwalencji, tolerowaniem wątpliwości,
• przejawiające trudności z doświadczaniem satysfakcji w obszarze życia osobistego, trudności w angażowaniu się w związki, znaczącą pracę, cele czy wartości, oscylujące pomiędzy skrajnymi nastawieniami idealizacji czy dewaluacji
• przeżywające częste stany depresyjne połączone z ogarniającym poczuciem pustki i braku ciągłości swego doświadczenia życiowego i własnej tożsamości
• wykazujące tendencję do działania automatycznego w zgodzie z wewnętrznymi przekonaniami (często podejrzliwymi, wrogimi), które często skłaniają innych do konkretnych reakcji (na przykład, odrzucenia lub porzucenia), co utwierdza poczucie rozczarowania i zawodu
• mające za sobą historię pobytu w szpitalu psychiatrycznym, lub jeśli jeszcze tam nie trafiły wykazują objawy depresji, samouszkodzeń, prób i tendencji samobójczych, uzależnień oraz zaburzeń odżywania się (m.in. anoreksja, bulimia).