Istniejący obecnie, rozproszony system pomocy okazuje bezradny wobec potrzeb terapeutycznych pacjentów z zaburzeniami osobowości.
Są to często osoby , które mimo długiej historii leczenia, psychoterapii i zmiany leków nie uzyskiwały trwałej poprawy funkcjonowania. Otrzymują oni pomoc doraźną w trakcie hospitalizacji, będących efektem nagłych kryzysów i załamania. Po wyjściu z oddziału zalecenie psychoterapii, pozostaje często martwym zapisem w karcie wypisu, którego te osoby nie są w stanie zrealizować.
Są też w tej grupie osoby młode, których ekstremalny bądź całkowicie wycofany tryb życia, doprowadza często na skraj wytrzymałości psychicznej. Nie widzą one problemu w sobie i same nie są w stanie zwrócić się po pomoc. To rodzina czasem desperacko chwyta się różnych doraźnych rozwiązań. Czasem też zostaje z problemem sama, doświadczając silnego niepokoju, poczucia winy i bezradności.
Proponujemy tego typu osobom spójny system pomocy, który stwarzając określone warunki, uwzględniające specyfikę ich trudności, umożliwi im większą szansę na utrzymanie się procesie terapii i pozwoli na stopniowe zmiany struktur wewnętrznych i stylu funkcjonowania społecznego.
Z terapii w naszym ambulatorium może korzystać młodzież i osoby dorosłe:
- z podejrzeniem lub postawioną już diagnozą zaburzeń osobowości;
- nie radzące sobie ze swoimi emocjami i problemami, doświadczające częstej intensywnej zmienności skrajnych uczuć, przeżywające silne napięcie domagające się rozładowania w działaniu;
- doświadczające częstych, intensywnych wybuchów złości, chronicznego rozdrażnienia, krótkotrwałych stanów paranoidalnych w sytuacjach stresowych;
- wykazujące impulsywność w kilku obszarach:
- wydawaniu pieniędzy,
- seksie,
- prowadzeniu samochodu,
- objadaniu się,
- nadużywaniu substancji psychoaktywnych
- przeżywające świat w biało-czarnych barwach (dobry-zły, wróg?przyjaciel), mające trudności z przeżywaniem ambiwalencji, tolerowaniem wątpliwości,
- mające trudności z doświadczaniem satysfakcji w obszarze życia osobistego, trudności w angażowaniu się w związki, znaczącą pracę, cele czy wartości, oscylujące pomiędzy skrajnymi nastawieniami idealizacji ?dewaluacji;
- przeżywające częste stany depresyjne połączone z ogarniającym poczuciem pustki i braku ciągłości swego doświadczenia życiowego i własnej tożsamości;
- wykazujące tendencję do działania automatycznego w zgodzie z wewnętrznymi przekonaniami (często podejrzliwymi, wrogimi), które często skłaniają innych do konkretnych reakcji (na przykład, odrzucenia lub porzucenia), co utwierdza poczucie rozczarowania i zawodu;
- mające za sobą historię pobytu w szpitalu psychiatrycznym, lub jeśli jeszcze tam nie trafiły wykazują objawy depresji, samouszkodzeń, prób i tendencji samobójczych, uzależnień oraz zaburzeń odżywania się (m.in. anoreksja, bulimia).